เหตุใดการกระตุ้นสมองส่วนลึกจึงไม่ได้ผลสำหรับทุกคน

ผู้ที่เป็นโรคพาร์กินสันขั้นรุนแรงหรือภาวะทางระบบประสาทอื่นๆ ที่ทำให้เกิดอาการควบคุมไม่ได้ เช่น การสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ กล้ามเนื้อกระตุก อาการชัก ความคิดหมกมุ่น และพฤติกรรมบีบบังคับ บางครั้งจะได้รับการรักษาด้วยเครื่องกระตุ้นไฟฟ้าที่ใส่ไว้ในสมอง เครื่องกระตุ้นดังกล่าวได้รับการออกแบบมาเพื่อขัดขวางการส่งสัญญาณที่ผิดปกติซึ่งเป็นสาเหตุของอาการที่ทำให้ร่างกายทรุดโทรม การบำบัดด้วยการกระตุ้นสมองส่วนลึกสามารถช่วยบรรเทาได้สำหรับบางคน แต่สำหรับคนอื่น ๆ อาจทำให้เกิดผลข้างเคียง เช่น ความจำเสื่อม อารมณ์เปลี่ยนแปลง หรือสูญเสียการประสานงาน โดยที่อาการไม่ดีขึ้นมากนัก ตอนนี้ การศึกษาจากนักวิจัยจากในเมืองเซนต์หลุยส์ อาจช่วยอธิบายได้ว่าทำไมผลของการกระตุ้นสมองส่วนลึกจึงแตกต่างกันมาก และชี้ให้เห็นถึงแนวทางการปรับปรุงการรักษา โดยทั่วไปแล้วตัวกระตุ้นจะถูกฝังอยู่ในโครงสร้างที่เรียกว่าทาลามัสและปมประสาทฐานซึ่งอยู่ใกล้กับศูนย์กลางของสมอง นักวิจัยพบว่าโครงสร้างเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางที่เครือข่ายระบบประสาทที่ควบคุมการเคลื่อนไหว การมองเห็น และการ ทำงาน ของสมองอื่นๆ ข้ามเส้นทางและแลกเปลี่ยนข้อมูล เครือข่ายการทำงานของแต่ละคนอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกันเล็กน้อย ดังนั้นอิเล็กโทรดที่วางอยู่ในจุดกายวิภาคเดียวกันอาจส่งผลต่อเครือข่ายที่แตกต่างกันในแต่ละคน นักวิจัยกล่าว